Vrije cabotage betekent dat elke binnenschipper vrachten mag oppikken in een ander EG-land, tenzij hij van buiten de EG komt. Schippers van buiten de EG, bij voorbeeld uit Polen, kunnen onder bepaalde voorwaarden wel in een EG-land tot de cabotage worden toegelaten, mits hierover met Brussel overleg is gepleegd. Zo zouden de Poolse schippers moeten meedoen met de sloopregeling zoals die in de EG bestaat.
Duitsland en Frankrijk krijgen twee jaar respijt. In de vijf nieuwe deelstaten en Berlijn wordt voorlopig geen enkele cabotage toegestaan. In de rest van Duitsland wordt de cabotage tot 1995 beperkt tot een vracht per reis. Frankrijk zal vanaf 1993 gedurende twee jaar slechts twee vrachten per reis toestaan.
Net als bij de cabotage in het wegtransport gaat ook bij cabotage op de binnenwateren het recht gelden van het land waar het schip vaart. Dat is van belang voor tarieven, technische voorschriften, politiereglementen, belastingregels en rusttijden. De verordening geldt overigens uitsluitend voor beroepsschippers die voor rekening van een ander varen.
Minister May-Weggen heeft maandag tevens een richtlijn door de EG-raad weten te krijgen met betrekking tot de wederzijdse erkenning door de EG- landen van elkaars vaarbewijzen en over gemeenschappelijke regels voor de toegang tot het beroep van schipper. Het Rijnvaartpatent wordt vanaf 1993 ook op alle Duitse vaarwateren van kracht. De richtlijn lag al drie jaar op het bureau van de EG-ministers.
De gemeenschappelijke EG-regels moeten het mogelijk maken de kwaliteit van de dienstverlening door binnenschippers te verbeteren. De erkenning van elkaars diploma’s stuitte maandag nog op Duits verzet. De Duitse rivierpolitie eist voor schippers op de Elbe nog steeds een Duits scheepvaartdiploma. De Duitse staatssecretaris, Wolfgang Groebel, liet zich maandag uiteindelijk overstemmen.

Gerda van Utenhove