Maar welk koeriersbedrijf kies je? Het telefoonboek noemt vele namen. Daartussen staan die van de ‘grote bekenden’: DHL, EMS, FedEx, TNT, UPS en XP. Maar veel talrijker zijn die van de ‘kleintjes’, de vaak lokaal of regionaal opererende koeriersbedrijfjes, niet zelden bestierd door een persoon, of door een familie. Wie moet je nemen?

Nieuwsblad Transport besloot tot een experiment. Op donderdag 19 september werden twintig koeriers gebeld met het verzoek een pakje te vervoeren. Tien kregen die opdracht in Antwerpen en ook tien in Rotterdam. De snelweg tussen beide havensteden werd die dag ietsje drukker bereden dan normaal, want de bestemmimgen waren respectievelijk Rotterdam en Antwerpen.
In zowel Nederland als Belgie werden de voornoemde ‘grote zes’ ingeschakeld. Voorts werden uit de lokale markt vier kleinere koeriertjes gerecruteerd.
De opdracht luidde steeds hetzelfde: breng zo snel mogelijk, als het mogelijk is nog vandaag, een pakketje van 2,7 kilogram naar Rotterdam, danwel Antwerpen.
De inhoud van het pakje was omschreven met ‘kantoorartikelen’. Het betrof briefpapier van Nieuwsblad Transport. Maar belangrijker dan de feitelijke inhoud was de aanduiding dat het ging om een handelsmonster, gestuurd dus door een commerciele verlader aan een klant, en niet als geschenk door een prive-persoon aan een andere prive-persoon. Ook de waarde (fl 57,-/1060 BFr.) was op het pakketje vermeld, evenals het gewicht.
Om geen argwaan te wekken is de naam Nieuwsblad Transport niet gebruikt. De adressanten, te weten de redacteuren Frank de Kruif en Marcel Schoeters, werden onder hun eigen naam benaderd. Wel zijn de adressen van de redactie van Nieuwsblad Transport gebruikt: in Rotterdam was dat WTC-gebouw, zesde etage, Beursplein 37; in Antwerpen ging het om de Grote Markt 7 – 9. Alleen wanneer uitdrukkelijk om een firmanaam werd gevraagd, is als afzender de naam Transport Uitgaven BV prijsgegeven. Ook telefoonnummers zijn alleen gegeven als daar naar werd gevraagd.
Een aspect dat bij het verzenden van pakjes tussen Nederland en Belgie komt kijken, is de douane. De formaliteiten hebben we aan de koeriers overgelaten; zelf hebben we ons daar niet mee bemoeid. Wanneer zij vroegen of die formaliteiten moesten worden voldaan, hebben we geantwoord dat dat ‘zo nodig’ moest gebeuren. Gebeurde het niet, dan was ons dat ook best.