Al vijf jaar roepende in de woestijn

Ik schrijf oktober 2008. Ik heb zojuist, aan de keukentafel van schipper Klaas Bennik in Rozenburg, een lesje in nautisch-technische innovatie gekregen.

Klaas bedacht, op basis van zijn jarenlange praktijk ervaring, een aantal eenvoudige aanpassingen aan het traditionele binnenvaartschip waardoor significante besparing op brandstof kan worden behaald.

Door de aanpassingen vermindert bovendien de turbulentie, kan er veiliger gewerkt worden aan boord en kan er meer lading worden meegenomen. Toepassing in de praktijk had aangetoond dat tot wel 20% winst kan worden behaald op zowel brandstofbesparing als beladingsgraad.

Niet gedreven door winstbejag heeft Klaas de afgelopen vijf jaar het vuur uit zijn sloffen en vele deuren plat gelopen. Vrijwel alle binnenvaartrederijen, scheepswerven, motorenfabrikanten, duurzaam verladende bedrijven, universiteiten, havenbedrijven, ministeries en politici met duurzaamheid of binnenvaart in hun portefeuille hebben een mail, belletje of bezoek van Klaas gehad. In zijn contacten deelde hij alle ins en outs van zijn vindingen in het vaste vertrouwen dat hij samen met de mensen die hij sprak het duurzaam goederenvervoer over water een impuls zou gaan geven. Hoe anders blijkt de praktijk. Niemand bleek uiteindelijk echt geïnteresseerd om er iets mee te doen en langzamerhand werd Klaas Bennik een roepende in de woestijn.

Nu hoor ik u denken: als zovelen besluiten er niets mee te willen, dan zal het wel een waardeloos idee zijn geweest. Anders pakt iemand het toch wel op? Als deze visonair, want zo zie ik Klaas, iets fout heeft gedaan, dan is het wel zijn onbaatzuchtige en ietwat naïeve mededeelzaamheid. Het gevolg daarvan is dat zijn vindingen geheel of ten dele zijn gebruikt door meerdere partijen. Die hebben dat echter stil gehouden. En niet alleen omdat het natuurlijk onethisch is om andermans idee te jatten, maar vooral omdat er concurrentievoordeel te behalen is. En dat had Klaas nou net niet zo bedoeld. Hij wilde de gehele binnenvaartsector vergroenen omdat het ‘met de verspilling nou eens afgelopen moet zijn’, zoals hij dat zegt.

Afgelopen week sprak ik Klaas, na lange tijd, weer eens. Teleurgesteld is hij zeker maar als altijd strijdbaar gaf hij aan door te zullen blijven gaan zolang hij kan. Toen ik hem naar de oorsprong van zijn vasthoudendheid vroeg, zei hij geëmotioneerd: ‘Nico ik doe het voor mijn kleinkinderen want als het milieu niemand meer interesseert, wat komt er dan van hen terecht?’ Voor mij klopt dit helemaal Klaas. Je bent een held!

Nico Schoonen

U las zojuist één van de gratis premium artikelen

Onbeperkt lezen? Sluit nu een abonnement af

Start abonnement

Al vijf jaar roepende in de woestijn | NT

Al vijf jaar roepende in de woestijn

Ik schrijf oktober 2008. Ik heb zojuist, aan de keukentafel van schipper Klaas Bennik in Rozenburg, een lesje in nautisch-technische innovatie gekregen.

Klaas bedacht, op basis van zijn jarenlange praktijk ervaring, een aantal eenvoudige aanpassingen aan het traditionele binnenvaartschip waardoor significante besparing op brandstof kan worden behaald.

Door de aanpassingen vermindert bovendien de turbulentie, kan er veiliger gewerkt worden aan boord en kan er meer lading worden meegenomen. Toepassing in de praktijk had aangetoond dat tot wel 20% winst kan worden behaald op zowel brandstofbesparing als beladingsgraad.

Niet gedreven door winstbejag heeft Klaas de afgelopen vijf jaar het vuur uit zijn sloffen en vele deuren plat gelopen. Vrijwel alle binnenvaartrederijen, scheepswerven, motorenfabrikanten, duurzaam verladende bedrijven, universiteiten, havenbedrijven, ministeries en politici met duurzaamheid of binnenvaart in hun portefeuille hebben een mail, belletje of bezoek van Klaas gehad. In zijn contacten deelde hij alle ins en outs van zijn vindingen in het vaste vertrouwen dat hij samen met de mensen die hij sprak het duurzaam goederenvervoer over water een impuls zou gaan geven. Hoe anders blijkt de praktijk. Niemand bleek uiteindelijk echt geïnteresseerd om er iets mee te doen en langzamerhand werd Klaas Bennik een roepende in de woestijn.

Nu hoor ik u denken: als zovelen besluiten er niets mee te willen, dan zal het wel een waardeloos idee zijn geweest. Anders pakt iemand het toch wel op? Als deze visonair, want zo zie ik Klaas, iets fout heeft gedaan, dan is het wel zijn onbaatzuchtige en ietwat naïeve mededeelzaamheid. Het gevolg daarvan is dat zijn vindingen geheel of ten dele zijn gebruikt door meerdere partijen. Die hebben dat echter stil gehouden. En niet alleen omdat het natuurlijk onethisch is om andermans idee te jatten, maar vooral omdat er concurrentievoordeel te behalen is. En dat had Klaas nou net niet zo bedoeld. Hij wilde de gehele binnenvaartsector vergroenen omdat het ‘met de verspilling nou eens afgelopen moet zijn’, zoals hij dat zegt.

Afgelopen week sprak ik Klaas, na lange tijd, weer eens. Teleurgesteld is hij zeker maar als altijd strijdbaar gaf hij aan door te zullen blijven gaan zolang hij kan. Toen ik hem naar de oorsprong van zijn vasthoudendheid vroeg, zei hij geëmotioneerd: ‘Nico ik doe het voor mijn kleinkinderen want als het milieu niemand meer interesseert, wat komt er dan van hen terecht?’ Voor mij klopt dit helemaal Klaas. Je bent een held!

Nico Schoonen

U las zojuist één van de gratis premium artikelen

Onbeperkt lezen? Sluit nu een abonnement af

Start abonnement