Zou het één centje meer mogen zijn?

Soms weet je als columnist niet waar je beginnen moet. Dan gebeuren er zoveel rare dingen waar ik iets van vind.

Neem nou de aangekondigde maatregelen van de minister van Infrastructuur & Milieu aangaande de bezuinigingen op de bedieningstijden van bruggen en sluizen. Met zijn allen inzetten op de binnenvaart als belangrijkste duurzame modaliteit om de groei van vervoersstromen op te vangen en vervolgens de binnenvaart, die het toch al niet gemakkelijk heeft, het werken onmogelijk maken door ze een onbelemmerde doorvaart te ontnemen.

Eerst tientallen miljoenen in het programma Impuls Dynamisch Verkeersmanagement Vaarwegen (IDVV) stoppen en dan dit. Maar ja, gelukkig steunt de minister wel onze zuiderburen bij het aanmelden van de binnenvaartcrisis in Brussel. Weliswaar vier jaar later dan dat de Nederlandse binnenvaartsector erom gevraagd heeft maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, nietwaar. Hopelijk komt de minister op tijd bij zinnen wat betreft de bedieningstijden maatregel.

Maar niet alleen onze overheid blijkt een onbetrouwbare partner voor de binnenvaart. Ook u en ik als consument draaien zonder blikken of blozen de binnenvaartsector de nek om. Een paar weken geleden las ik in deze krant een halleluja verhaal over het vervoer van koelcontainers met meloenen (‘de meloenenboot’) van Rotterdam naar Venlo. De ontvanger deed trots kond van hoe goed het voor het milieu was dat de meloenen via de binnenvaart gaan. Nou ja, als het zo uitkomt dan want als er een beetje vertraging dreigt van het zeeschip, dan gaan de meloenen voor de zekerheid gewoon met de truck natuurlijk. Bovendien wil de ontvanger alleen maar met het binnenvaartschip als er een financieel voordeel te halen is en de huidige tien procent besparing door via de binnenvaart te gaan, was eigenlijk te weinig. Maar alles voor de duurzaamheid, zegt een meloenenimporteur die zijn product uit Brazilië haalt, alwaar het niet bepaalt biologisch wordt geteeld.

Nu denkt u na dit gelezen te hebben dat dus die importeur de onbetrouwbare partner is en niet u en ik. Toegegeven, de betreffende importeur leeft in een vergissing. Maar wij veroorzaken die vergissing door in de winkel niet bereid te zijn een fatsoenlijke prijs voor de meloen te betalen. Stel nu dat de importeur juist tien procent meer wil betalen aan de binnenvaart voor het duurzaam transport. Wat betekent dat voor onze portemonnee? Ik heb het even voor u uitgerekend: € 0,0038 per meloen. Oftewel ongeveer 4 duizendste cent. Anders gezegd: als u en ik bereid zijn 1 cent per meloen meer te betalen, dan trekken we de schipper van de meloenenboot door de crisis, behouden de importeur en de winkelier hun marge en wordt de aarde een stukje leefbaarder. Wedden dat die meloen een stuk beter smaakt?

Nico Schoonen