Luctor (et emergo?)

commentaar

Verduurzaming lijkt vaak op dweilen met de kraan open. Op klimaattops moet keer op keer worden vastgesteld dat de wereld achterloopt bij de doelstellingen voor de terugdringing van de uitstoot van broeikasgassen. Grote stukken landijs van Antarctica vallen in zee en het ijs aan de Noordpool is in de zomermaanden al grotendeels gesmolten. Kolencentrales wordt […]

Verduurzaming lijkt vaak op dweilen met de kraan open. Op klimaattops moet keer op keer worden vastgesteld dat de wereld achterloopt bij de doelstellingen voor de terugdringing van de uitstoot van broeikasgassen. Grote stukken landijs van Antarctica vallen in zee en het ijs aan de Noordpool is in de zomermaanden al grotendeels gesmolten. Kolencentrales wordt wereldwijd nog steeds de hand boven het hoofd gehouden. Oliemaatschappijen als Shell mogen zich voor de rechter in New York, en nu ook in Nederland, verantwoorden voor hun aanhoudende bijdrage aan de vervuiling.

De wapenspreuk van Zeeland is mondiaal volop van toepassing. Luctor et emergo, ik worstel en kom boven. De worsteling is duidelijk zichtbaar, maar van het bovenkomen zien we nog weinig. De ANWB kan melden dat het aantal voertuigen op de Nederlandse wegen de afgelopen tien jaar maar weer eens is gestegen van 7,8 miljoen tot 8,8 miljoen nu. Die voertuigen worden weliswaar schoner – even afgezien van het dieselschandaal – maar als het er steeds meer worden, valt de verduurzaming van de totale vloot nogal tegen.

Wat te doen? Doorploeteren, is het devies van Stientje van Veldhoven, staatssecretaris op het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Afgelopen week deelde ze in het Philips Stadion in Eindhoven nog eens een kleine 50 miljoen euro uit aan de ‘Topsector Logistiek’. Die moet voor verdere CO2-uitstootvermindering zorgen in de mobiliteit en op termijn de stadsdistributie geheel elektrisch maken. Geweldige doelen, maar waar komt onze stroom vandaan?

Nederland heeft besloten de gaswinning in Groningen – terecht – tegen 2030 geheel te staken. Een mooi streven, maar intussen zal het aardgas dan steeds meer uit andere landen moeten worden betrokken. De regering mikt op een snelle overschakeling van gas op elektriciteit, maar alweer is de vraag: hoe wekken we die op? Met smerige steenkolen of met bijvoorbeeld wind- en zonne-energie? Doen we het eerste, dan komen we van de regen in de drup. Dat we grote windparken voor de kust aanleggen, is natuurlijk meegenomen. Het lijkt er zowaar ook op dat Nederland zich gaat inspannen om van waterstof de komende jaren een iets grotere energiebron te maken. Dat zetten we dan maar aan de creditkant van de milieubalans.

De ‘Topsector Logistiek’ moet, zegt Stientje van Veldhoven, ‘het heft nog steviger in handen nemen’ bij de overgang naar een milieuvriendelijkere mobiliteit. Dat dit kan is de afgelopen jaren al wel gebleken. Tal van transportbedrijven hebben maatregelen genomen om het verbruik te beperken en voertuigen schoner te maken, ook al gedwongen door de steeds strengere Euro-normen voor de uitstoot. Dat leverde besparingen op en had als bijeffect dat verladers meer en meer tot ladingbundeling overgingen. Twintig jaar terug waren ze daar niet toe bereid, want o wee als jouw plastic tuinkabouters uit China werden samengeladen met die van de concurrent, in dezelfde winkelstraat.

Als Nederland een echte ‘Topsector Logistiek’ heeft, is dat vooral te danken aan de mooie kennisinstituten waarover het land beschikt. Die moeten de ruimte houden om hun inzichten aan deze sector door te geven en ze, en passant, te verbinden met innovaties uit andere sectoren. Als dat lukt zetten we een flinke stap voorwaarts naar de klimaatdoelen. Maar het blijft een worsteling, en de planeet gaat evengoed nog steeds langzaam kopje onder.

Luctor (et emergo?) | NT

Luctor (et emergo?)

commentaar

Verduurzaming lijkt vaak op dweilen met de kraan open. Op klimaattops moet keer op keer worden vastgesteld dat de wereld achterloopt bij de doelstellingen voor de terugdringing van de uitstoot van broeikasgassen. Grote stukken landijs van Antarctica vallen in zee en het ijs aan de Noordpool is in de zomermaanden al grotendeels gesmolten. Kolencentrales wordt…

Verduurzaming lijkt vaak op dweilen met de kraan open. Op klimaattops moet keer op keer worden vastgesteld dat de wereld achterloopt bij de doelstellingen voor de terugdringing van de uitstoot van broeikasgassen. Grote stukken landijs van Antarctica vallen in zee en het ijs aan de Noordpool is in de zomermaanden al grotendeels gesmolten. Kolencentrales wordt wereldwijd nog steeds de hand boven het hoofd gehouden. Oliemaatschappijen als Shell mogen zich voor de rechter in New York, en nu ook in Nederland, verantwoorden voor hun aanhoudende bijdrage aan de vervuiling.

De wapenspreuk van Zeeland is mondiaal volop van toepassing. Luctor et emergo, ik worstel en kom boven. De worsteling is duidelijk zichtbaar, maar van het bovenkomen zien we nog weinig. De ANWB kan melden dat het aantal voertuigen op de Nederlandse wegen de afgelopen tien jaar maar weer eens is gestegen van 7,8 miljoen tot 8,8 miljoen nu. Die voertuigen worden weliswaar schoner – even afgezien van het dieselschandaal – maar als het er steeds meer worden, valt de verduurzaming van de totale vloot nogal tegen.

Wat te doen? Doorploeteren, is het devies van Stientje van Veldhoven, staatssecretaris op het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Afgelopen week deelde ze in het Philips Stadion in Eindhoven nog eens een kleine 50 miljoen euro uit aan de ‘Topsector Logistiek’. Die moet voor verdere CO2-uitstootvermindering zorgen in de mobiliteit en op termijn de stadsdistributie geheel elektrisch maken. Geweldige doelen, maar waar komt onze stroom vandaan?

Nederland heeft besloten de gaswinning in Groningen – terecht – tegen 2030 geheel te staken. Een mooi streven, maar intussen zal het aardgas dan steeds meer uit andere landen moeten worden betrokken. De regering mikt op een snelle overschakeling van gas op elektriciteit, maar alweer is de vraag: hoe wekken we die op? Met smerige steenkolen of met bijvoorbeeld wind- en zonne-energie? Doen we het eerste, dan komen we van de regen in de drup. Dat we grote windparken voor de kust aanleggen, is natuurlijk meegenomen. Het lijkt er zowaar ook op dat Nederland zich gaat inspannen om van waterstof de komende jaren een iets grotere energiebron te maken. Dat zetten we dan maar aan de creditkant van de milieubalans.

De ‘Topsector Logistiek’ moet, zegt Stientje van Veldhoven, ‘het heft nog steviger in handen nemen’ bij de overgang naar een milieuvriendelijkere mobiliteit. Dat dit kan is de afgelopen jaren al wel gebleken. Tal van transportbedrijven hebben maatregelen genomen om het verbruik te beperken en voertuigen schoner te maken, ook al gedwongen door de steeds strengere Euro-normen voor de uitstoot. Dat leverde besparingen op en had als bijeffect dat verladers meer en meer tot ladingbundeling overgingen. Twintig jaar terug waren ze daar niet toe bereid, want o wee als jouw plastic tuinkabouters uit China werden samengeladen met die van de concurrent, in dezelfde winkelstraat.

Als Nederland een echte ‘Topsector Logistiek’ heeft, is dat vooral te danken aan de mooie kennisinstituten waarover het land beschikt. Die moeten de ruimte houden om hun inzichten aan deze sector door te geven en ze, en passant, te verbinden met innovaties uit andere sectoren. Als dat lukt zetten we een flinke stap voorwaarts naar de klimaatdoelen. Maar het blijft een worsteling, en de planeet gaat evengoed nog steeds langzaam kopje onder.