‘Het afgelopen jaar was voor mij persoonlijk een bijzonder jaar. Met de overstap van de wereld van de actieve politiek naar die van de belangenbehartiging voor de transport en logistiek kwamen er nieuwe uitdagingen. Dat is goed voor een mens.’

‘Ik heb inmiddels een beter beeld gekregen van die sector. Het is een prachtige bedrijfstak, is mijn conclusie na een uitgebreide kennismaking. Ik heb alle delen van het land en alle delen van de sector gezien. Van bedrijven met een enkele vrachtwagen tot de grote logistieke concerns, van Friesland tot Zeeland en van Texel tot Maastricht.’

Zo onmisbaar als brandstof

‘Ik heb me voorgenomen – dus toch een voornemen! – die contacten een wezenlijk onderdeel van mijn werk te laten zijn, ook in de komende jaren. De verhalen van ondernemers, directeuren, planners en chauffeurs zijn voor een voorzitter van een branchevereniging zo onmisbaar als brandstof voor een truck – en dat mag ook elektriciteit zijn. Een vereniging bestuur je niet door alleen in Zoetermeer te zijn. Net zoals je het land niet kunt besturen als je hoofdzakelijk alleen in Den Haag of Brussel bent.’

‘In die contacten met leden heb ik een grote betrokkenheid ervaren. Noem het gerust passie. Voor velen is hun bedrijf veel meer dan werk. Daarom ook was de reactie zo heftig rond de crises met stikstof en pfas. Je zult maar lijdzaam moeten toezien dat je kiepwagens op de parkeerplaats blijven en je werknemers geen werk meer hebben.’

Inklimmers

‘Iedere dag dat er geen oplossing komt, is er één te veel. Ik begrijp de wanhoop wel. Net zoals die over de vertaling van het vluchtelingenprobleem naar agressieve inklimmers. Het zal je maar gebeuren. Terwijl ik tegelijkertijd ook snap hoe lastig het is om als landsbestuurder regelingen te maken die juridisch niet worden aangevochten en recht doen aan de verschillende belangen in de samenleving. De wereld is niet zo simpel als sommigen, ook in de politiek, ons willen doen geloven.’

‘Ik hoop in mijn nieuwe functie de werelden van de bedrijfstak en van de politiek dichter bij elkaar te kunnen brengen. We moeten het immers met elkaar in ons mooie land voor elkaar krijgen. Een stevig protestgeluid is soms nodig om de ander te laten beseffen hoe hoog de nood is, maar uiteindelijk gaat het om een leefbare, economisch gezonde en toekomstgerichte samenleving. Dat alles begint met goed naar elkaar te luisteren om vervolgens afwegingen te maken én besluiten te nemen. Besluiten die recht doen aan de werkelijkheid van alledag en ondernemers ruimte bieden hun bijdrage te leveren aan die samenleving van morgen. Dat lijkt me een mooie wens op de drempel van het nieuwe jaar.’