De in 1934 in Delfshaven geboren ondernemer was vrijwel vanaf het begin van de containerisatie van stukgoedlading eind jaren zestig bij deze sector begonnen. Hij was al met zijn glazenwassersbedrijf actief bij verschillende havenbedrijven toen de eerste containers uit de Verenigde Staten in Rotterdam arriveerden.

Onder anderen Atlantic Container Line (ACL), een van de eerste echte containerrederijen, nam hem in de arm om containers te schoon te maken. Na verloop van tijd kreeg hij de beschikking over een klein stukje terrein op de toenmalige Home Terminal van ECT in het Eemhavengebied. Daarmee was de basis gelegd voor de huidige Kramer-groep, die nu ongeveer een miljoen containers per jaar overslaat.

Rasondernemer

Volgens zijn zoon en opvolger André was Marcel Kramer een rasondernemer. ‘Op zijn Rotterdams zei hij vaak dat hij het geld op straat zag ‘leggen’. Zo zag hij al heel snel in dat behalve het schoonmaken van containers reparatie ervan meer omzet per container opleverde. Ook kocht hij een oude brandweerwagen om snel op locatie bij de klant te kunnen zijn’.

Hij ontwikkelde zich tot ‘luis in de pels’ van de Rotterdamse containersector toen hij in de jaren negentig Kramer Botlek opende, de eerste overslagterminal van de groep. De sector werd toen nog gedomineerd door ECT, indertijd in handen van een groep Rotterdamse havenbedrijven en de NS. In die tijd kwam hij overigens in aanvaring met de vakbonden omdat hij aanvankelijk geen cao met ze wilde afsluiten.

Eigen terminal

Niet lang daarna volgde de sprong naar de Maasvlakte, waar Kramer de beschikking kreeg over een eigen terminal, vlak naast de enorme Delta Terminal van ECT aan de Amazonehaven. Daar heeft het bedrijf zich onder meer ontwikkeld tot ‘vliegende keep’ voor die regelmatige overbelaste Delta Terminal. Ook zette de groep er het Barge Service Center op.

‘Je klauwen laten wapperen’, was volgens zoon André Kramer een andere gevleugelde uitspraak van zijn vader. ‘Hij heeft op zijn elfde in Rotterdam de hongerwinter meegemaakt en mensen in de rij voor eten letterlijk van de honger zien omvallen. Daar vloeide waarschijnlijk zijn overtuiging uit voort dat je altijd keihard moet werken om te voorkomen dat je in amoe vervalt’, vertelt André. Daarnaast beschikte zijn vader volgens hem over een ‘magische combinatie van boerenslimheid, doortastendheid en fingerspitzengefühl’ en kon hij ‘fabelachtig snel hoofdrekenen’.

Het heeft geresulteerd in een containergroep die heden ten dage over vijf locaties op de Maasvlakte beschikt met samen bijna 350 werknemers, die daar als enige nog in Nederlandse handen is. Marcel Kramer woonde de laatste jaren van zijn leven in het Spaanse Malaga en laat vier kinderen en zijn vrouw achter.