Het ging daarbij om de chauffeur, die was ingehuurd om de combinatie te stelen, en een ‘coördinator’ die zijn terrein, vorkheftruck en loods ter beschikking zou hebben gesteld om de gestolen goederen over te laden.

Hoe is de KMar deze personen op het spoor gekomen? Dat bleek niet zo moeilijk. Ook als je een vrachtauto steelt, heb je klaarblijkelijk op enig moment trek in een kopje koffie. Ook in dit geval. De chauffeur parkeerde de gestolen truck zomaar langs de kant van de weg en is in de buurt bij een gelegenheid een kop koffie gaan drinken. Deze korte wandeling werd zonder dat hij het wist op een beveiligingscamera op het terrein vastgelegd: de chauffeur stond er zelfs met zijn gezicht duidelijk in beeld. Het was gewoon een kwestie van tijd voordat hij zou worden gevonden.

Tijdens de rechtszaak zat de coördinator geërgerd en beledigd met zijn armen over elkaar in de zaal. Aan zijn kompaan, de chauffeur, werd intussen door de rechters gevraagd hoe het zo was gekomen en van wie hij deze opdracht had gekregen.  ‘Tja’, zei hij. ‘Ik liep over de zwarte markt in Beverwijk en toen werd ik aangesproken door een paar voor mij onbekende personen. Die vroegen mij of ik wat wilde verdienen en drukte mij daarbij een prepaid mobiele telefoon in de hand.’

‘Vond u dat niet vreemd’, vroegen de rechters zich af. ‘Eerst niet’, was het antwoord, ‘maar later dacht ik, dit zou wel eens foute boel kunnen zijn’.

Volgens de rechters had de chauffeur, die ook drie jaar in Frankrijk voor het smokkelen van verdovende middelen had vastgezeten, tijdens het verhoor verschillende verklaringen afgegeven. ‘Eerst waren het Russen, later weer andere personen. Wie heeft u deze opdracht gegeven?’ Daarop bleef de verdachte het antwoord schuldig. Hij kende ze niet, hield hij vol ‘en ik heb ze niet meer gezien daarna’.

Uiteindelijk was het aan de coördinator om door de rechters aan de tand te worden gevoeld, met eveneens weinig succes. ‘U heeft geholpen met het lossen en overladen op uw terrein van de gestolen lading met uw vorkheftruck, klopt dat?’ Dat klopt niet, zei hij. ‘Dat heb ik niet gedaan.’ Hij lag immers aan de achterkant met zijn vriendin te slapen. ‘Ik heb niets gehoord of gezien, laat staan meegeholpen!’

Zijn advocaat verduidelijkte daarop de woonsituatie van zijn cliënt aan de rechters door een plattegrond te laten zien van het huis en de ligging van de bewuste slaapkamer. Of hij dan de chauffeur kende, wilde de rechtbank verder weten. ‘Neen, maar ik heb wel jaren naast zijn ouders gewoond’, was daarop het briljante antwoord.

De rechters lieten zich zo makkelijk niet uit het veld slaan en richtten zich weer tot de chauffeur. ‘U heeft aan de KMar verklaard, dat u zelf de coördinator op de vorkheftruck de lading uit de vrachtauto heeft zien lossen?’ Op dat moment begon de andere verdachte enigszins wild uit de ogen te kijken.

Om een lang verhaal kort te maken, het duo werd uiteindelijk veroordeeld tot een celstraf voor hun betrokkenheid bij de diefstal. Kopje koffie?

Cor van Maurik, consultant