‘Ha Niek, fijn je weer te zien.’

‘Ha Allard. Ja, ik kom net bij mijn advocaat vandaan, want ik heb een beetje ruzie met mijn buurman.’

‘Ruzie met je buurman? Hoe dat zo?’

‘Hij heeft afgelopen voorjaar zijn tuin opgehoogd en er allemaal mooie nieuwe planten neergezet. Een aanwinst voor de buurt, zegt-ie. En het is ook prachtig. Er komen zelfs mensen uit andere straten langs om bij hem te komen kijken.’

‘Maar wat is dan het probleem?’

‘Nou, toen hij zijn tuin liet opknappen, is hij met een vrachtwagentje met aanhangwagen dwars door mijn tuin gereden. Een aantal mooie boompjes, waarvan sommige er al meer dan 15 jaar staan, kapot. En een prachtige oleander naar de knoppen. En hij wil de schade niet vergoeden.’

‘Dat is toch belachelijk.’

‘Vind ik dus ook. Het kostte me eerst al moeite om er met hem over in gesprek te raken. Maar toen dat eindelijk gelukt was, bleef hij zeggen dat zijn eigen tuin zo mooi was geworden en hoe fijn dat was voor de straat, ja zelfs voor heel Barendrecht als ik het goed heb begrepen, en dat ik toch zeker voor mijn eigen tuin moest zorgen, en dat de schade bovendien best meevalt, want een aantal planten waren sowieso aan vervanging toe.’

‘Vreemde reactie van je buurman, Niek. Dus nu breng je de zaak voor de rijdende rechter (haha)? Geeft je advocaat je een kans?’

‘Fijn dat je het ook een vreemde reactie vindt, Allard. Weet je waar ik namelijk aan moet denken? Dat het Havenbedrijf met zijn MV2-vrachtwagentje met twee nieuwe containerterminals in de aanhangwagen door de tuin van de bestaande terminals is gereden, daarmee wel schade aanricht doordat mensen straks gewoon werkloos dreigen te raken, maar zich niet verantwoordelijk acht voor het oplossen van die problemen. Misschien moeten we het daar toch nog eens over hebben.’