Zo ook voor de Jong Havenvereniging Rotterdam. Tijdens een speciaal havendebat ter gelegenheid van de gemeenteraadsverkiezingen van volgende maand werden zes Rotterdamse politici bevraagd over hun ideeën omtrent de haven. Gelukkig kwamen de heren (en dame) politici met meer diepgang dan alleen de oneliner uit de kop van deze column.

Samenvattend was het debat een klassieke tegenstelling tussen partijen die vinden dat de overheid zich actief moet bemoeien met het wel en wee van bedrijven in haven & industrie en partijen die vinden dat het management in de boardroom echt zelf wel weet wanneer het tijd is om te gaan verduurzamen. Ook de vraag of het zinvol is om als een van de eerste havens kolen overboord te zetten wanneer je concurrenten dat niet doen bleef zonder eenduidig antwoord. Zie daar trouwens de origine van ‘de haven armer, de aarde warmer’.

Overeenstemming was er wel over het samen bouwen aan een duurzamer en concurrerend havencomplex. Noch de overheid, noch het bedrijfsleven alleen kan daarvoor zorgen.

Daags na het debat was er mooi nieuws. De eerste concrete stappen om een waste-to-chemistry fabriek in Rotterdam te realiseren zijn eindelijk gezet. Al jaren wordt erover gesproken maar nu lijkt het echt concreet te worden. 360.000 ton afval (mooi ladingpakket) omzetten in 270 miljoen liter ‘groene’ methanol. Tegelijkertijd bespaart dit 300.000 ton aan CO2-uitstoot. Rotterdam zou niet de eerste plek zijn waar een dergelijke groene-methanolfabriek gebouwd wordt. Wel wordt de Rotterdamse installatie tweemaal zo groot als de eerste commerciële installatie die volgens dezelfde technologie werkt.
Het is niet hier uitgevonden, maar Nederland is wel de eerste locatie voor grootschalige toepassing.

Ik hoorde iets gelijks bij een bijeenkomst waar de directeur innovatie van ProRail sprak. Nederland heeft nauwelijks eigen spoorindustrie, maar toch komen de grote (Duitse en Franse) concerns op de Betuweroute testen met zelfrijdende treinen. Nog steeds kun je een hele relevante rol in innovatie spelen, was de gedachte.

Ik ben wel benieuwd wat de bouwfase van deze fabriek de regio aan banen gaat opleveren. Havenbedrijf Rotterdam kwam recent met een persbericht dat de aanvoer van de SDA installatie van Shell voor de grote investering in Pernis liet zien wat voor goede haven Rotterdam voor breakbulk is. Maar wat nou als die installatie in Nederland gebouwd was? Nu is het plug and refine. Het pluggen wordt, zo hoorde ik laatst van een touringcarchauffeur, vooral door Roemenen en Italianen gedaan. Ongetwijfeld vakmensen, maar als je als regio de ambitie hebt om meer te doen met hoogwaardige maakindustrie, dan zijn er toch kansen gemist.

Tot slot een opdracht voor de creatieve lezers van dit nieuwsblad. Kunt u de oneliner ‘de haven rijker, de aarde …’ op een goede wijze afmaken? Ik zit al een tijdje te broeden, maar voorlopig lijken de berichten rond waste-to-chemistry bemoedigender te zijn dan mijn woordkunsten.