‘Subsidie alleen is niet voldoende om de modal shift voor elkaar te krijgen. De randvoorwaarden moeten óók kloppen. Denk aan de infrastructurele beperkingen en beperkende regelgeving voor het spoor en de vaart. Soms kan je iets niet over het water vervoeren omdat er geen geschikte kade is. Of soms kan iets niet over het spoor doordat de trein niet snel genoeg op de bestemming is.

Om de modal shift te laten slagen, om meer volume van de weg naar het water en het spoor te krijgen, moet er dus absoluut ook gekeken worden naar die randvoorwaarden.

Natuurlijk zijn beleid en subsidie rondom de modal shift zinvol. Landelijk en Europees. Als een logistieke keten eenmaal werkt, blijkt in de praktijk dat bedrijven echt niet snel meer terug naar de weg gaan. Wel mogen regelingen soms simpeler worden ingericht om ze succesvoller te kunnen laten zijn.

Een groot knelpunt is dat theorie en praktijk niet altijd op elkaar aansluiten. Welke ambitie is er gesteld en hoe wordt dat uitgevoerd, hoe wordt het resultaat gemeten? De effectiviteit van beleid hangt af van het doel dat je wilt bereiken en van hoe je de middelen daarvoor inricht.

In de modal split zijn de percentages van weg, water en spoor niet veel verschoven. Maar bedenk dat de volumes de afgelopen jaren wel zijn toegenomen. Van dat volume is, mede dankzij beleid, dus veel bij de vaart en het spoor terecht gekomen.

Ik hou me onder meer bezig met de regeling waarbij 20 euro per container ter beschikking wordt gesteld met als doel trucks van de weg te krijgen. Alleen wordt er niet per container gerekend, maar met het gewicht van de lading en de afgelegde afstand. Dat betekent dus dat het vervoer van lege containers grotendeels buiten de regeling valt, terwijl dat ongeveer de helft is van wat er rondrijdt.

Soms zie ik dat een aanvraag wordt afgekeurd vanwege details. Dan sluiten de ambities en de realiteit niet aan. Ik ken voorbeelden van aanvragen die worden afgekeurd omdat onvoldoende bewezen is dat een bedrijf expediteur of verlader is, terwijl er wel een substantieel aantal vrachtwagens van de weg wordt gehaald.

Ik zie frequenties van afvaarten toenemen en nieuwe verbindingen en terminals ontstaan. Soms is het worstelen met de beschikbaarheid, maar er is geen reden om te stoppen met actief te proberen op te schalen om zo de vaart te houden in het goederenvervoer.’