Voor 1992 (en overigens ook voor 1993 en 1994) verwacht het Centraal Planbureau voor het vervoer een gemiddelde produktiviteitsstijging van 3,25 procent. “Dit betekent dat wij bovenop de prijscompensatie van 2,75 procent 3,25 procent aan onderhandelingsruimte hebben” , aldus een bondswoordvoerder. Net als in 1991 zou het bondsbestuur deze ruimte als volgt willen indelen:

– een procent voor inkomensverbetering bovenop de prijscompensatie;
– 2,25 procent voor de verbetering van arbeidstijden en werkgelegenheid.

“Per CAO moeten de leden uitmaken of deze loonsverbetering vorm moet krijgen via de zogeheten initiele loonsverhoging of via een verhoging van toeslagen, zoals onregelmatigeheids- of ploegentoeslag en vakantietoeslag.”
De vervoersbond peinst er verder niet over te stoppen met de arbeidstijdverkorting. “Alles bij elkaar had de vakbeweging ook vijftien jaar nodig om de werktijd terug te dringen van 48 naar veertig uur” , meent de vakbond.

“Zonder verdere verkorting van de arbeidstijd komen er geen nieuwe banen bij. Wil je gezond je pensioen of VUT halen, dan is korter werken van levensbelang. Samen met verbetering van de arbeidsomstandigheden is korter werken de enige manier om de problemen rond ziekte en arbeidsongeschiktheid echt op te lossen is.”