Het ministerie opende deze week een internetconsultatie om de haken en ogen van het combineren van de eerste twee fases van het verbod op varend ontgassen in kaart te krijgen. In het beleidskompas bij de consultatie valt te lezen dat het het ministerie zelf twee gevolgen voorziet. ‘Een gevolg is dat er sneller een dekkende infrastructuur tot stand moet komen waarmee schepen ontgast kunnen worden zonder schade voor mens en milieu. De aangekondigde uitbreiding draagt bovendien bij aan investeringszekerheid voor exploitanten van ontgassingsinstallaties en geeft verladers de tijd om waar nodig supply chains aan te passen.’

Het verbod op varend ontgassen is al lange tijd een hoofdpijndossier. De sector zet zich al sinds 2013 in om een verbod op te nemen in het Scheepsafvalstoffenverdrag (CDNI). In 2017 besloot een aantal Europese lidstaten tot een verbod, maar de wijziging van het verdrag moet dan wel door alle lidstaten worden geratificeerd. Zwitserland heeft de ratificatie nog niet afgerond. Harbers wil die ratificatie niet afwachten en besloot, tot tevredenheid van de sector, vanaf 1 juli volgend jaar het verbod in te laten gaan.

In fase 1 is het ontgassen van stoffen zoals benzine, benzeen en mengsels met meer dan 10% ethanol meegenomen. Fase 2 bevat een verbod op het ontgassen van onder andere ruwe aardolie, ontvlambare vloeistoffen en koolwaterstoffen met meer dan 10% benzeen. Wanneer op 1 juli 2024 alleen fase 1 ingaat betekent dat in de praktijk weinig, omdat de meeste schepen met een lading die hieronder valt al dedicated varen en dus niet ontgast hoeven worden.

Momenteel is er in Nederland nog onvoldoende capaciteit om binnenvaarttankschepen bij ontgassingsinstallaties van de giftige dampen te ontdoen. Zonder noodzaak voor schippers om naar een vaste installatie te gaan, zijn er ook geen partijen bereid de aanvragen en investeringen te doen. Harbers hoopt de impasse te doorbreken door fase 2 met twee jaar naar voren te halen.