In dat geval kan Rotterdam met het huidige havenareaal dus prima uit de voeten.

Het is wel even wennen: Rotterdam dat niet zeurt om meer ruimte. Jarenlang was de haven niet uit de Haagse wandelgangen weg te slaan om de besluitvorming over de Tweede Maasvlakte gunstig te beïnvloeden. De containergroei was niet bij te benen, er dreigde een nijpend ruimtetekort, reders stonden in de rij om Rotterdam te mogen aanlopen en overslagbedrijven vochten om de laatste paar vierkante meter natte grond. De laatste tijd hoor je andere geluiden. De onstuimige groei van voor de crisis lijkt ten einde, er wordt door niet de geringste marktkenners zelfs al hardop betwijfeld of de Tweede Maasvlakte straks meteen helemaal vol zal komen.

Dat lijkt dan weer in tegenspraak met de prognose dat het aandeel van containers in de totale overslag, nu ongeveer een kwart, over twintig jaar tot 40% zal toenemen. De containerisatie gaat onverdroten door, de wereldhandel schreeuwt om boxen en rederijen deinzen er niet voor terug miljarden te investeren in extra capaciteit. Uit de jongste overslagcijfers blijkt dat het gewicht van de containerlading in de eerste drie maanden van dit jaar voor het eerst dat van de in Rotterdam aangevoerde olie heeft overtroffen. Enkele decennia geleden hadden we ons dat niet kunnen voorstellen.

Maar goed, het Havenbedrijf voorziet voor de komende twintig jaar dus geen nieuwe capaciteitsproblemen, ook niet in de containersector. De Tweede Maasvlakte zit voorlopig nog lang niet vol en kan voor een deel ook worden gebruikt voor recreatieve doelen. Het is dus maar goed dat die nieuwe ‘Havenvisie 2030’ nu pas van de persen is gerold en niet bijvoorbeeld tien jaar terug. Want dan waren de voorzichtige groeiprognoses door tegenstanders van de MV2 natuurlijk aangegrepen als argument om maar niet met de aanleg te beginnen.

Folkert Nicolai