Je spuugt niet in het bord waarvan je vreet. Ontelbare keren is me die wijsheid voorgehouden door Rotterdamse havenondernemers.

Dat bord was natuurlijk Rotterdam zelf, een gezellig onderonsje van aanstormende en al gelauwerde havenmannen van het jaar, die elkaar de bal toespeelden, mekaar ook wel eens een hak zetten, maar dit altijd weer bijlegden in hotel Atlanta, Kasteel Rhoon of andere verkwikkende pleisterplaatsen waar ze, in gezelschap van hun echtgenotes in bontjas en onder strakke regie van het Havenbedrijf, een aardige fles Pétrus van een behoorlijk bouwjaar lieten opentrekken.