Het feit dat de gesprekken nog altijd lopen, kan twee dingen betekenen. Of een deal is echt dichtbij, maar partijen willen aan hun achterban laten zien dat ze echt het onderste uit de kan halen. Of een deal is heel ver weg, maar partijen willen hun achterban tonen dat ze hun uiterste best hebben gedaan om toch tot een deal te komen. Mochten ze er de komende twee weken écht niet uitkomen, dan ligt optie drie wellicht weer op tafel. We gaan na 1 januari toch nog even op de huidige voet door.

De Europese en Britse politiek spelden elkaar in alle drie de gevallen een brevet van onvermogen op. Het bedrijfsleven is er eigenlijk al klaar mee. En ook klaar voor. Voor zover het kan, zijn de voorbereidingen getroffen. Toch zullen er onvermijdelijk zware logistieke problemen optreden, zowel aan de Britse als de Europese zijde. Transportvergunningen kunnen soms tot ingewikkelde vraagstukken leiden, die men pas door schade en schande opmerkt. Om over de economische impact van invoerheffingen nog maar te zwijgen.

Het visserij-vraagstuk zal wel op financiële wijze opgelost worden. De EU-vissers gaan betalen voor toegang tot de Britse wateren. Er is op dit moment echter nog wel een ander groot vraagstuk: eerlijke concurrentieverhoudingen. De Britten willen toegang blijven houden tot de Europese markt, maar wel hun eigen nationale regels bepalen op dat gebied. Wel vrij verkeer van goederen, maar niet van diensten door personen.

Hoe de onderhandelingen ook verlopen de komende weken, de onenigheid tussen het VK en de EU zal blijven. Landen proberen immers altijd hun eigen industrieën te beschermen, ook binnen de Europese Unie. Kijk maar naar de invloed van de auto-industrie op emissienormen. En de Franse en Duitse auto-industrie zouden het wellicht niet erg vinden als de
Engelse auto-industrie het lastig krijgt.

Binnen enkele weken zal tevens blijken of het verstandig was een Fransman, toch te beschouwen als eeuwenoude ‘vijand’ van de Britten, de onderhandelingen te laten voeren. Maar welke uitkomst ook het geval is, gesprekken tussen de EU en de Britten over kwesties die de komende jaren pas ‘along the way’ zullen opduiken, zullen vast ook niet van een leien dakje gaan.