Modal shift is altijd het resultaat van (vaak complexe) samenwerking. De ervaring leert dat autonome modal shift begrensd is qua omvang, impact en efficiency. Het is natuurlijk wel de meest wenselijke vorm omdat vrije wil en eigen initiatief aan de basis ervan ligt. Grootschaliger modal shift komt tot stand o.b.v. flankerend beleid van zowel de overheid als het bedrijfsleven. Dat is altijd een mix van belonen en straffen. Duurzame modal shift heeft daarnaast ook centrale aansturing nodig. Hoe da

Modal shift gebeurt vanzelf. Wegvervoerders zetten op sommige trajecten hun lading of vrachtauto’s op het spoor, omdat dat goedkoper uitvalt. Dat hoef je niet te regisseren, dat kan niet eens. Ga je het wel doen, dan krijg je weer een log bureaucratisch instituut dat zich inbeeldt dat het de ‘winners’ kan ‘picken’.

Er zijn wel overheidsmaatregelen die tot modal shift leiden. Een goed voorbeeld zijn de Duitse Maut en de tol in Zwitserland en Oostenrijk. Daar kun je over denken zoals je wilt, ma

We hebben vorige week mogen meemaken dat Modal Shift vooral een Mental Shift betekent. IK refereer aan het havendebat 2010.

Omdat het vooral tussen de oren zit en tradities een belangrijke rol spelen, lijkt het mij dat enige, zij het positieve, drang goed kan helpen partijen over de streep te trekken.

Positieve drang betekent wat mij betreft incentives vanuit de organisatoren van Modal shift en of overheden.

Onzinnig om te denken dat er een (1) coordinatiepunt kan functioneren voor Modal Shift.

Weer een idee dat gedoemd is te mislukken en waar weer onnodig geld naartoe gaat.