Maar, ere wie ere toekomt. Als er de komende dagen en weken geen erg onverwachte dingen gebeuren dan kunnen we vaststellen dat mevrouw Maij, in eendrachtige samenwerking met EG-commissaris Karel van Miert, het afgelopen weekeinde een fraai succes heeft geboekt bij de oplossing van de transit-problematiek. Althans de Oostenrijks-Zwitserse transitproblematiek. Over Joegoslavie moeten we het voorlopig maar even niet meer hebben.

De taaie en economisch zeer belangrijke kwestie van het vrachtverkeer door de Alpenlanden schijnt nu toch te zijn opgelost. Schijnt, want van officiele zijde doet men voorlopig nog erg geheimzinnig over de inhoud van het akkoord van Eindhoven. Het schijnt er onder meer op neer te komen dat, zolang het gecombineerde vervoer nog niet voldoende capaciteit heeft, meer ‘schone’ vrachtwagens door Zwitserland mogen rijden en dat Oostenrijk instemt met een globaal streven naar vermindering van de vervuiling, in plaats van een daling van het aantal vrachtwagens.

De EG had en heeft tegenover de Alpenlanden sterke troeven in handen. Nu de Europese kaarten worden geschud, de interne markt naderbij komt en de economische betrekkingen tussen Oost en West ingrijpend veranderen, kunnen Oostenrijk en Zwitserland zich een ruzie met de rest van Europa moeilijk permitteren. Wie straks niet behoort tot de ‘Europese Economische Ruimte’ kan in welvaartsontwikkeling drastisch op afstand worden gezet. Maar hoe dan ook, het duo Maij-Weggen/Van Miert, oude bekenden nog uit de tijd dat zij beiden lid waren van het Europese parlement, heeft goed werk afgeleverd.

A.M.S.