Klimaatverandering is een groot thema, met ambitieuze doelstellingen om die te stoppen. We voelen meer dan ooit de verantwoordelijkheid om bij te dragen aan een betere wereld. Twee derde van de Nederlandse consumenten vindt duurzame verpakkingen belangrijk bij het aanschaffen van groente en fruit, 68% zegt bewuster te kiezen bij online-aankopen om retouren te beperken. De logistieke sector heeft een cruciale positie in het terugdringen van emissies gezien zijn rol in het mondiaal transport. Bedrijven worden door hun omgeving, klanten en personeel uitgedaagd om via innovatie, creativiteit en technologie bestaande productie- en toeleveringsketens te transformeren naar duurzame ketens. Geen eenvoudige opgave; de route van de duurzame transitie kent vele hobbels. Innovatietrajecten zijn vaak lang en kostbaar. En succes is niet vooraf gegarandeerd.

Zijn we op de goede weg? Laten we zeggen dat er een hoopvolle start is. De zeventien Sustainable Development Goals (SDG’s) die in 2015 werden geïntroduceerd door de Verenigde Naties, bleven niet zonder gevolg. De SDG’s hebben een mondiale reikwijdte. Blijkens een rapport uit 2021 van de VN Global Compact rapporteert 81% van de bedrijven specifiek over de acties die zijn gekoppeld aan SDG’s. En onderzoek van PwC onder Nederlandse beursgenoteerde ondernemingen meldt dat 93% de SDG’s in hun jaarverslag noemen. Anderzijds kraakte columnist Hans Stegeman onlangs een kritische noot in het FD over het aantal SDG’s en de grabbelton voor greenwashers. Hij heeft een punt. De expliciet opgenomen SDG-ambities op het gebied van duurzame energie, reductie van CO2-uitstoot en juiste arbeidsomstandigheden vereisen transparant inzicht. Waardevolle benchmarking kan enkel en alleen als er sprake is van een heldere rapportage.

De druk om uitgebreider en consistent te rapporteren, wordt groter. De Environmental, Social en Governance (ESG)-rapportage is daarbij een voorbeeld. Van de bedrijven in de S&P500 publiceerde 90% in 2019 een duurzaamheidsrapport, maar slechts 29% was voorzien van een betekenisvolle toelichting. Het toont volgens PwC aan dat er nog een behoorlijke uitdaging ligt op het gebied van dataprocessen, systemen en interne organisatie om de ESG-informatie op het gebied van milieuprestaties op een juiste wijze controleerbaar te maken.

Maar het is zonneklaar dat niet alleen de ESG-rapportage in toenemende mate het werk van de financieel directeuren gaat bepalen. In Europa krijgen bedrijven bijvoorbeeld te maken met de eisen van de EU Taxonomy en de introductie van de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD), de verplichting om te rapporteren over de milieu- en sociale impact van hun bedrijfsactiviteiten. Ook als financiële sector merken de banken dat er een groot beroep wordt gedaan op hun rol in de transitie. Banken zijn verantwoordelijk om de financieringsportefeuille nadrukkelijk op het thema van verduurzaming te transformeren door het financieren van transacties die een directe link hebben met de EU Taxonomy. De introductie van de CSRD, met als doel de transitie naar een duurzame economie te ondersteunen, begint in 2024 voor alle beursgenoteerde bedrijven. Vervolgens zijn in 2025 de grote bedrijven aan de beurt. En waarschijnlijk in 2026 zal er een plicht komen voor het overige midden- en kleinbedrijf om te rapporteren over duurzaamheidsdoelstellingen.

Dit biedt ook een kans voor logistieke dienstverleners om zich te profileren. Opdrachtgevers hebben behoefte aan deze rapportage, willen ook inzicht in duurzaamheidsambities, KPI’s en de voortgang. Evenzo geldt dat voor medewerkers. Duurzaamheid is het sleutelwoord voor de nieuwe Generatie Z. Zij zijn op zoek naar een werkgever met een sterk profiel op het gebied van Corporate Social Responsibility. Die groene enveloppe in de vorm van duurzame rapportage gaat er dus komen. Het is waar ambitie, transformatie en realisatie bij elkaar komen.