Zo dient de vrachtwagenheffing verhoogd te worden en moet er op meer wegen tol worden geheven. Iets wat in Duitsland al per volgend jaar gaat gebeuren. De hogere Maut moet daar een groot deel van de benodigde 45 miljard euro voor noodzakelijke spoorinvesteringen opleveren. Een nobel doel om de meest schone modaliteit te ondersteunen, maar echt vlotten wil het toch nog niet met de spoorinfrastructuur en het spoorgoederenvervoer in Duitsland.

Dat wat per spoor zou kunnen, is niet automatisch ook gewénst op het spoor. Een recent rapport over mogelijke toekomstige railstromen ammoniak – immers een van de dragers waarmee je waterstof vervoert – leidde tot beroering in steden langs de Brabantroute en in de Haagse politiek. Een alternatief om in ieder geval een deel van de stromen vanuit Antwerpen richting Duitsland niet op de Brabantroute te hoeven verwelkomen, zou natuurlijk de IJzeren Rijn kunnen zijn. Maar of 3RX, zoals het project tegenwoordig heet, nu wel op Nederlandse steun kan rekenen, is nog maar zeer de vraag.

Dan moeten we alles wat in een buisleiding past misschien maar in een ondergrondse buisleiding stoppen. Maar ook daarover lijken discussies over ruimtelijke inpassing en maatschappelijke acceptatie nog niet goed gevoerd. Langzaam maar zeker wordt steeds duidelijker dat de energietransitie vraagt om het maken van lastige keuzes. En tel daar ook nog bij op dat er in Nederland een groeiend gevecht is om schaarse ruimte en dat de laatste provinciale verkiezingen de noodzakelijke keuzes nog moeilijker hebben gemaakt. Beslissingen vooruitschuiven is hoe dan ook een kwalijke zaak, want bij de huidige situatie vol vraagtekens is niemand gebaat.