Niet alleen wordt het voor ondernemers complexer om te voldoen aan de regels, ook de controle wordt moeilijker. Onder meer de Raad van State en de Arbeidsinspectie (NLA) hebben hun zorgen geuit over de handhaafbaarheid van de plannen. De vraag wanneer er eigenlijk sprake is van detachering en wanneer de arbeidsrelatie in de richting gaat van uitbuiting, blijkt namelijk nog helemaal niet zo eenvoudig te beantwoorden.

De Raad van State toont zich in een advies over het wetsontwerp daarom kritisch over de plannen. Een voorbeeld is de complexiteit die ontstaat doordat twee overlappende regimes van toepassing zijn op transportmedewerkers. De ene chauffeur kan vallen onder de detacheringsrichtlijn, terwijl op de andere de mobiliteitsrichtlijn van toepassing is. Dat heeft grote gevolgen voor de administratieve kant van het verhaal. Het vaststellen van bijvoorbeeld schijnzelfstandigheid is daardoor geen sinecure. Hoewel de inspectie ILT verwacht met 1 fte extra toe te kunnen voor de handhaving van de nieuwe regels, kun je al op je klompen aanvoelen dat er meer nodig is. Nederland zou een voorbeeld moeten nemen aan de landen om ons heen, waar flinke extra controle-inspanningen zijn aangekondigd. Zonder handhaving is er immers geen naleving.

Nederland zet zich te kijk door de late omzetting van de nieuwe detacheringsregels in wetgeving. Terwijl van ondernemers als sinds 2 februari werd verwacht dat zij voldoen aan de eisen vanuit Brussel, maakt het kabinet er na een reprimande van de Europese Commissie nu pas werk van. De minister biedt in een toelichting aan de Tweede Kamer wel enige geruststelling voor vervoerders: zij hoeven pas te voldoen aan de nieuwe regels als het wetsvoorstel definitief is aangenomen. Tot die tijd blijft de huidige modus operandi van kracht en bestaan de nieuwe detacheringseisen alleen op papier. Er is echter nog heel wat werk te doen om te voorkomen dat ‘gelijk werk, gelijk loon’ ook na de inwerkingtreding een papieren werkelijkheid is.