Zou het niet mooi zijn als de mens weer een grotere rol speelt in plaats van een geautomatiseerd bestelsysteem? Met een echte dialoog, waarbij de ondernemer kan afspreken dat de zending wordt afgeleverd op een tijdstip dat ook goed uitkomt voor drie andere klanten, zodat er efficiënt bevoorraad kan worden.

De leverancier kan dan het gesprek met de ondernemer aangaan om samen te verkennen wat de echte behoefte voor leveringen is en wat de meest efficiënte strategie kan zijn.

Langzaamaan zijn we de menselijke maat kwijtgeraakt. Alles kan en moet sneller, efficiënter en goedkoper, maar daarmee verdween het plezier van een goed gesprek met een opdrachtgever of klant, evenals de werkelijke interesse in elkaars positie en het samen zoeken naar een logistieke oplossing die alle partijen winst oplevert.

Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes. In steeds meer economische discussies duikt de term brede welvaart op. Het betekent niet langer alleen kijken naar de kille efficiency, maar bijvoorbeeld ook naar de impact van ons handelen voor toekomstige generaties. Juist dat laatste hoor ik steeds vaker in gesprekken met logistieke ondernemers. Zij zien in dat een snelle overgang naar zero-emissie noodzakelijk is en schromen niet om hiernaar te handelen. Alhoewel de techniek nog volop in ontwikkeling is, lopen de verkoopcijfers van elektrische trucks snel op.

Diezelfde ondernemers vinden vervolgens slimme oplossingen voor een probleem als netcongestie, niet alleen omdat het moet, maar ook omdat het kan. Daarvoor is echt onderlinge samenwerking nodig. Niet alleen kijken naar de kille cijfers, maar alle partijen bij elkaar brengen en samen werken aan grensverleggende oplossingen. Mooi toch?