Tevens ontbeert het de inspecteurs, door bewijslastverzwaringen en het verbod om boetes langs de kant van de weg te innen, aan juridische (machts)middelen om kordaat op te kunnen treden tegen fraude met de tachograaf. Althans, langs de kant van de weg. Ik voorspelde om die reden een toenemend aantal bedrijfscontroles. Vandaag ga ik daar wat dieper op in.

Uit het meest recente jaarverslag van de ILT blijkt dat men fors investeert in nieuwe technieken en werkwijzen om het gesjoemel met de tachograaf tegen te gaan. Samenwerkingsverbanden tussen de diverse Europese inspectiediensten zorgen voor kennisdeling, harmonisatie en een efficiëntere vorm van handhaving. Europa is zich aan het wapenen tegen een groeiende tendens van steeds geavanceerdere vormen van fraude en manipulatie.

In de praktijk zie ik steeds vaker dat de inspectie naar aanleiding van constateringen bij weginspecties bedrijfsonderzoeken houdt. Vaak onaangekondigd en in de weekenden, als er veel voertuigen op de homebase staan en aan een uitvoerige inspectie kunnen worden onderworpen. Dat is een ingrijpende gebeurtenis. Hordes ambtenaren van bijvoorbeeld de ILT, politie, Inspectie SZW, douane en NVWA bestormen uw terrein en halen de boel, soms letterlijk, ondersteboven.

Veel heeft u onder het mom van uw medewerkingsplicht te dulden, maar de bevoegdheden van de inspecteurs zijn ook weer niet onbegrensd. Van belang is dus dat u van tevoren weet wat uw rechten zijn. Maar belangrijker is nog wel dat u van tevoren weet dat het bij u allemaal in orde is. Helaas zie ik dat nog veel te vaak mis gaan.

De komst van de digitale tachograaf in 2006 zou niet alleen voor de inspectiediensten, maar ook voor de ondernemer een enorme vooruitgang zijn. Vanaf dat moment zou het een stuk eenvoudiger zijn om de rij- en rusttijdenadministratie bij te houden. Dat was de theorie. In de praktijk blijkt het downloaden en beheren van de digitale bestanden een doorn in het oog.

Een bedrijfsonderzoek door de inspectie strandde om die reden al vaak bij die eerste check naar de volledigheid van deze data. Het gevolg zijn enorme boetes. De redenering van de ILT is simpel. Als de onderneming mij geen volledige administratie van de digitale data kan aanleveren, dan kan ik ook geen controle uitvoeren op mogelijke rij- en rusttijdenovertredingen. En aldus wordt voor het ontbreken van deze data, of het nou de tachograaf of de bestuurderskaart was, de maximale boete van 4.400 euro opgelegd. Let wel, per dag en per chauffeur of voertuig! U kunt zich voorstellen dat boetes van enkele tonnen eerder regel dan uitzondering waren.

We schrijven inmiddels dertien jaar later. Aan de vooravond van een nieuwe generatie tachografen zie ik in mijn praktijk helaas nog te vaak dat bedrijven hun administratie van deze digitale data niet in orde hebben. Laatst nog mocht ik een klant het slechte nieuws brengen dat ook de rechtbank geen genade kende voor het ontbreken van een (1) enkel bestandje van de tachograaf. Welgeteld vijf dagen ontbraken in een verder keurige administratie.

De rechter was onverbiddelijk en velde het vonnis. De boete van een slordige 20.000 euro bleef in stand. De wet schrijft nu eenmaal voor dat een transportondernemer zijn digitale administratie van de rij- en rusttijden op orde moet hebben. Is dat niet deugdelijk, dan valt er niet te controleren en volgt de maximale boete. Mijn advies: Zorg dat de administratie op orde is, voorkomen is nu eenmaal beter dan genezen.