‘Alle stakers hebben bericht gekregen waarin stond dat hun contract was beëindigd, met hun handtekening erbij’, zegt Edwin Atema tegen NT. Atema is in Gräfenhausen aanwezig en behartigt de belangen van de stakers namens de stichting Road Transport Due Diligence. ‘Dat zou betekenen dat ze allemaal naar Polen zijn geweest om die brieven te ondertekenen, terwijl ze al een maand op deze parkeerplaats in Duitsland zijn. Het is gewoon valsheid in geschrifte.’ In de brief staat ook dat de chauffeurs geen geld tegoed hebben van hun werkgever.

De stakende truckers van de Poolse transportbedrijven Lukmaz, Agmaz en Imperia Logistyka bivakkeren sinds een maand op de rustplaats in het Duitse Gräfenhausen. Ze zijn ontevreden omdat ze al maanden geen loon zouden ontvangen.

Onderhandelingen

De actie begon kleinschalig en was aanvankelijk succesvol. Zo’n twintig chauffeurs ontvingen hun achterstallige loon na onderhandelingen. Inmiddels is de staking uitgebreid tot meer dan 100 chauffeurs uit Georgië, Oezbekistan, Kazachstan, Oekraïne, Tadzjikistan en Turkije. Onderhandelingen tussen de stakers en Mazur zijn er momenteel niet, maar Atema heeft wel ‘voorzichtig contact’ met de transportbedrijven.

Maandag lieten de eigenaren van de bedrijven, het echtpaar Lukasz en Agnieszka Mazur, twee vrachtwagens ophalen in Gräfenhausen. Volgens Atema ging het om lege trucks, die de chauffeurs zonder tegenstand aan het bedrijf hebben overgedragen.

In april staakten zo’n 60 medewerkers van Lukmaz, Agmaz en Imperia Logistyka eveneens in Gräfenhausen. Naar aanleiding van die staking zette een aantal multinationals de samenwerking met Mazur stop. Internationale verladers komen er nu achter dat ze via onderaannemers toch nog gebruikmaken van de diensten van het echtpaar Mazur, laat Atema weten. ‘Omdat de levering spaak loopt en weken achterloopt, gaan ze kijken wie daar eigenlijk verantwoordelijk voor is.’

Aartsbisschop

De staking leidt in heel Duitsland tot verontwaardiging. De aartsbisschop van Berlijn, Heiner Koch, noemde de uitbetaling van de chauffeurs een ‘kwestie van moraliteit en menselijke waardigheid’.

‘Deze mensen zitten dag in dag uit vele uren voor ons achter het stuur, ze overnachten in lawaaierige, vaak overvolle rustplaatsen en zijn lange tijd gescheiden van hun familie’, zei de geestelijke, die werkzaam is bij een hulporganisatie voor mensenrechten. ‘Dit zware werk vraagt om een adequate, betrouwbare en stipte betaling.’